مراقب خودت باش!

نودیها: اگر فرزند یا فرزندانی داشته باشید، بدون تردید طعم واقعی نگرانی را هم چشیده اید؛ از نگرانی برای خورد و خوراک بچه ها گرفته تا مهمترین نگرانی که تأمین امنیت جسمانی و روانی آنها است اما با توجه به سرتیتر خبرها درباره ی تجاوز جنسی به بچه ها ،نگرانی پدر و مادران به مراتب بیشتر خواهد شد لذا در این یادداشت درباره این موضوع صحبت می کنیم که چطور می شود این نگرانی مهم را به سمتی هدایت کرد که به آرامش خاطر بیشتر شما و کودکتان بیانجامد.

آیا با کودکمان درباره لزوم توجه به امنیت شخصی اش صحبت بکنیم؟

بدون تردید! بگذارید با یک مثال ساده مسئله را بیشتر باز کنیم. فرض کنید که کودک هفت ساله شما برای رفتن به مدرسه باید از عرض یک خیابان عبور کند و شما هم هر روز نمی توانید او را همراهی کنید. آیا به خاطر این فکر که « نکنه اگر درباره لزوم توجه به نکات ایمنی در عبور از عرض خیابان با او صحبت کنم او بترسه و از خانه بیرون نره؟»  از مخاطرات عبور بی ملاحظه از خیابان چشم پوشی می‌‎کنید و او را بدون آموزش به بیرون از خانه می فرستید؟ مسلماً این کار را نمی کنید و حتماً هم درباره این مخاطرات با او صحبت می کنید و هم به او آموزش کافی می دهید. مراقبت جنسی و روانی از کودک هم مثل عبور دادن او از یک خیابان شلوغ است و این حق بچه ها است که از آموزش کافی در این زمینه برخوردار بشوند. چه بهتر که این آموزش در درجه اول توسط والدین ارائه شوند. 

چطور درباره این موضوع با کودکمان صحبت کنیم که او کاملاً بفهمد؟ 

صحبت کردن درباره خود-مراقبتی با بچه ها نه آنقدرها سخت است و نه آنقدرها ساده. اگر برایتان مقدور باشد، خوب است

 که قبل از هر کاری از یک روانشناس کودک در این زمینه راهنمایی بگیرید. و یا کتاب‌های مناسبی را در این باره مطالعه کنید. اما به طور کلی نکته ای که در صحبت کردن با بچه ها در این مورد خاص باید در نظر داشته باشید صحبت کردن با آنها به زبان خود کودکان است؛ استفاده از شعر، قصه، فیلم و بازی خیلی می‌تواند به شما کمک کند. در ادامه به چند مورد اشاره خواهیم کرد. 

درباره چه چیزهایی با کودکمان صحبت کنیم؟

شما می توانید درباره هر چیزی که به خود-مراقبتی کودکتان مربوط باشد با او صحبت کنید. چند مورد از مهمترین این موارد شامل موارد زیر هستند: 

۱. اعتماد. یکی از مهمترین موضوعات مربوط به خود-مراقبتی که هر کودکی باید در مورد آن آموزش لازم و کافی را از والدینش دریافت کند، اعتماد کردن به دیگران به خصوص غریبه ها است. بچه ها به دلیل معصومیت و کم تجربگی  شان زود به دیگران اعتماد می کنند. بنابراین لازم است از سه سالگی با قصه هایی مانند «شنگول، منگول و هبه انگور» کودکتان را با اهمیت این مقوله آشنا کنید و در سنین بعدی صحبت کردن درباره این موضوع را هم به برنامه تان اضافه کنید. 

۲. احتیاط. بازی کردن یکی از بهترین روش ها برای یاددادن تفاوت بین محتاط بودن و ترسو بودن به کودک است.  مهم است که کودک شما بفهمد که احتیاط کردن چیز خوبی است. برای مثال می‌توانید با عروسک های انگشتی برای کوچولویتان نمایش ساده ای اجرا کنید و یا با خواندن شعرها و قصه های کودکانه ای درباره اهمیت احتیاط کردن (که در کتاب فروشی ها به راحتی پیدا می شوند) به او آموزش بدهید. اگر هم فرزندتان بزرگتر است لازم است درباره مسائل مهمی مانند بیرون نرفتن از خانه در ساعاتی که خیابان ها خلوت هستند، نرفتن به جاهای خلوت اعم از پارک های خلوت، جاهای متروک، مغازه هایی که آدم های زیادی به آنها رفت و آمد ندارند و… مستقیماً با او صحبت کنید.

۳. منطقه های حساس بدن. بچه ها در چهار – پنج سالگی نسبت به اندام جنسی خود و همسالانشان کنجکاو می شوند. به همین دلیل گهگاه شما می بینید که آنها درباره اندام جنسی شان با بچه های دیگر صحبت می کنند و یا از فرصت هایی مانند توالت رفتن یا حمام کردن برای نشان دادن بدنشان به همدیگر استفاده می کنند. به طور قطع این رفتار آنها صرفاً یک رفتار کاملاً کودکانه است که هیچ سوءنیتی پشت آن نیست. اما این به معنای آن نیست که شما نباید درباره لزوم مراقبت او از این اندام های مهم به او آموزش بدهید. برای مثال به او بگویید که «به جز من، پدرت و دکتری که ما تو رو پیشش ببریم، هیچ کس نباید اون جاهایی از بدنت رو که زیر مایو هست ببینه». همینطور به او یاد بدهید که او هم نباید به اندام های حساس بدن دیگران، حتی اگر خودشان هم اصرار داشته باشند، نگاه کند.

۴. راز. کودک آزارها با القای رفتارهای متجاوزانه شان به عنوان راز، زبان کودکان را از بازگو کردن اتفاقات پیش آمده می بندند. بنابراین خیلی مهم است که اولاً معنی راز را به کودکتان یاد بدهید و دوماً به او نشان بدهید که بهترین رازدار دنیا برای او هستید. 

آیا با این آموزشها کودکم بدبین نمی شود؟

پروفسور سلیگمن که روی خوش بینی تحقیقات زیادی انجام داده است معتقد است که وقتی یک خطر واقعی شما را تهدید می کند، خوش بین بودن معنی ندارد. برای مثال وقتی شما از بانک بیرون می آیید پول به دست در خیابان راه نمی روید چون می دانید که هر لحظه ممکن است پول را از شما بدزدند. خطرات مربوط به آزار جسمانی، جنسی و روانی کودکان هم در همه جوامع و کشورها یک واقعیت تلخ غیر قابل انکار هستند. بنابراین بهتر است اگر مهارتمان برای آموزش دادن به کودکانمان در زمینه خود- مراقبتی کافی نیست، به جای روی آوردن به توجیهاتی مانند ترس از بدبین شدن فرزند، به سراغ متخصصین برویم و راهکارهای مناسب و صحیح را از آنها بیاموزیم. 

تبیان

Related Images:

Visits: 26