نودیها:سوره مبارکه «فجر» به عنوان سوره امام حسین(ع) مشهور است.[۱] امام صادق(ع) میفرماید: سوره فجر را در هر نماز واجب و مستحب بخوانید که سوره حسین(ع) است. هر کس آن را بخواند با حسین بن علی(ع) در قیامت، در درجه اول او در بهشت خواهد بود.[۲]
در قسمت های نهائی این سوره، نفس آرام و مطمئنّه مورد خطاب قرار گرفته است، خداوند او را به سوی خود می خواند و داخل بندگان خاص خود میکند و سپس او را به بهشت جاودانگی دعوت میکند.[۳]
مسلّماً مصداق روشن «نفس مطمئنّه» وجود مبارک امام حسین (ع) است و شاید به همین دلیل است که این سوره را سوره امام حسین (ع) نامیدهاند.[۴]
منابع:
[۱]. مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۶، ص ۴۳۹، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ ش.
[۲]. ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص ۱۲۳، دارالشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق.
[۳]. «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ، ارْجِعی إِلى رَبِّکِ راضِیَهً مَرْضِیَّهً، فَادْخُلی فی عِبادی، وَ ادْخُلی جَنَّتی»، الفجر،۲۷ – ۳۰.
[۴]. تفسیر نمونه، ج ۳۶، ص ۴۳۹.
