نودیها:در طب سنتی ایران حکما، دواها(ادویه) را به پنج گروه تقسیم می کردند:
گروه اول گروه معتدل در کیفیات هستند(منظور کیفیات سردی و گرمی و تری و خشکی است) این گروه وقتی مصرف شوند و حتی در مصرفشان زیاده روی هم شود، تاثیری در کیفیت بدن ندارند و مزاج آن را تغییر نمی دهند، در قوه بدن نیز تغییری ایجاد نمی کنند و فعلی از افعال بدن را نیز مختل نمی کنند.
گروه دوم(درجه ۱) بدن را به خارج از اعتدال می برند ولی بسیار کم. مقدار کم این دوا نمی تواند افعال بدن را مختل و یا ناقص کند و احداث کیفیتی غالب یا زاید در بدن نمی کند.
گروه سوم(درجه۲) مقدار کم این دوا نمی تواند کیفیت بدن را تغییر دهد ولی مقدار زیاد آن و تکرار مصرف آن مزاج را تغییر می دهد ولی ضرر نمی رساند.
گروه چهارم(درجه ۳) مقادیر زیاد و مکرر استفاده از این دوا می تواند سبب فساد و ضرر شود ولی مهلک نیست.
گروه پنجم(درجه ۴) ضرر بسیار و عظیم در قوای بدن ایجاد می کند و مهلک است.
با توجه به این درجات و اینکه چهار کیفیت در هر دوا جداگانه درجه بندی می شود، پس سزاوار است انتخاب هر دوا برای هر بیماری و مدت مصرف آن توسط پزشک متخصص طب سنتی تعیین شود تا سبب بروز مشکل و عوارض ناخواسته نگردد.
دکتر محبوبه ابریشمکار ( متخصص طب ایرانی)
انجمن طب سنتی ایران
