سید باب پس از حدود شش ماه از دعوت خود که هیجده نفر (حروف حی) از شیخیه را به عنوان نیابت سید رشتی به خود معتقد نمود و با خود نوزده نفر شدند و هم برای این که این مسلک در قرن نوزدهم میلادی تحت ترویج و تحریک اجانب مسیحی جنبهی تظاهر و قوت به خود گرفت، این عدد عنوان خاصی پیدا کرده و در موارد زیادی از آن استفاده شد.
مشروح کامل در ادامه
بسم الله الرحمن الرحیم – خبرگزاری حقیقت به نقل از سایت " امید نور ۱۴"
سید باب روی عدد نوزده، خرافات و حدود خندهآور و احکام مسخره آمیزی در کتاب «بیان» ذکر نموده است و این عدد مبنای اجرای احکام و حدود در بابیه و بهائیت شده است . مثلا جریمه "محزون و ناراحت کردن یک نفر" 19 مثقال طلا تعیین شده است (کتاب اقدس نوشته بها الله)
یکی از احکام ابتکاری سید علی محمد باب، که واقعا تازگی دارد و نمیتوان به سادگی منکر ابتکار آن شد، تقسیم سال به ۱۹ ماه و هر ماه به ۱۹ روز است که سید باب آن را ابداع و میرزا حسینعلی نوری (بهاء الله) تصویب نموده است.
چون سال را نوزده ماه و ماه را نوزده روز حساب کردند میشود سیصد و شصت و یک روز و در هر سالی پنج یا چهار روز به اختلاف کبیسه و غیر کبیسه زیادی خواهند آورد.
«این زیادی را بین ماه هیجدهم و نوزدهم قرار دادهاند و آن پنج روز را روزهای بخشش نام نهاده و پیروان خود را به خورانیدن خود و دیگران مأمور ساختهاند».
از همه مهمتر و اعجاز آمیزتر، نام مبارک ماههای بهائیت است که واقعا شایسته و سزاوار قرن علم و تمدن بشری میباشد!
ماههای باب و بهاء به قرار زیر است:
«1. شهر البهاء ۲. شهر الجلال ۳. شهر الجمال ۴. شهر العظمه ۵. شهر النور ۶. شهر الرحمه ۷. شهر الکلمات ۸. شهر الاسماء ۹. شهر الکمال ۱۰. شهر العزه ۱۱. شهر المشیه ۱۲. شهر العلم ۱۳. شهر القدره ۱۴. شهر القول ۱۵. شهر المسائل ۱۶. شهر الشرف ۱۷. شهر السلطان ۱۸. شهر الملک ۱۹. شهر العلماء».
تمنا دارم اندکی در همین موضوع دقت فرمایید. یک نفر ایرانی فارسی زبان اولا، اگر واقعا از طرف خدا مبعوث شده چرا به زبان قوم خود سخن نگوید که همگی از عالم و جاهل باسواد و بیسواد آن را بفهمند. تا حجت خدا تمام شود. ثانیا؛ سالی را که تمام ملل جهان بر اساس اصول علمی به دوازده ماه تقسیم کردهاند، چرا به نوزده ماه تقسیم نمایند که مجبور شوند پنج روز اضافه بیاورند و آن را جزء ماه و سال نشمارند؟
اینان به تغییر نام ماهها قناعت نکرده، برای روزهای هفته هم نام انتخاب کردند:
شنبه: یوم الجلال؛ یکشنبه: یوم الجمال؛ دوشنبه: یوم الکمال؛ سهشنبه: یوم الفضال؛ چهارشنبه: یوم العدل؛ پنجشنبه: یوم الاستحلال و جمعه: یوم الاستقلال.
سید باب روی عدد نوزده، خرافات و حدود خندهآور و احکام مسخره آمیزی در کتاب «بیان» ذکر نموده است و این عدد مبنای اجرای احکام و حدود در بابیه و بهائیت شده است . مثلا جریمه "محزون و ناراحت کردن یک نفر" 19 مثقال طلا تعیین شده است (کتاب اقدس نوشته بها الله)
یکی از احکام ابتکاری سید علی محمد باب، که واقعا تازگی دارد و نمیتوان به سادگی منکر ابتکار آن شد، تقسیم سال به ۱۹ ماه و هر ماه به ۱۹ روز است که سید باب آن را ابداع و میرزا حسینعلی نوری (بهاء الله) تصویب نموده است.
چون سال را نوزده ماه و ماه را نوزده روز حساب کردند میشود سیصد و شصت و یک روز و در هر سالی پنج یا چهار روز به اختلاف کبیسه و غیر کبیسه زیادی خواهند آورد.
«این زیادی را بین ماه هیجدهم و نوزدهم قرار دادهاند و آن پنج روز را روزهای بخشش نام نهاده و پیروان خود را به خورانیدن خود و دیگران مأمور ساختهاند».
از همه مهمتر و اعجاز آمیزتر، نام مبارک ماههای بهائیت است که واقعا شایسته و سزاوار قرن علم و تمدن بشری میباشد!
ماههای باب و بهاء به قرار زیر است:
«1. شهر البهاء ۲. شهر الجلال ۳. شهر الجمال ۴. شهر العظمه ۵. شهر النور ۶. شهر الرحمه ۷. شهر الکلمات ۸. شهر الاسماء ۹. شهر الکمال ۱۰. شهر العزه ۱۱. شهر المشیه ۱۲. شهر العلم ۱۳. شهر القدره ۱۴. شهر القول ۱۵. شهر المسائل ۱۶. شهر الشرف ۱۷. شهر السلطان ۱۸. شهر الملک ۱۹. شهر العلماء».
تمنا دارم اندکی در همین موضوع دقت فرمایید. یک نفر ایرانی فارسی زبان اولا، اگر واقعا از طرف خدا مبعوث شده چرا به زبان قوم خود سخن نگوید که همگی از عالم و جاهل باسواد و بیسواد آن را بفهمند. تا حجت خدا تمام شود. ثانیا؛ سالی را که تمام ملل جهان بر اساس اصول علمی به دوازده ماه تقسیم کردهاند، چرا به نوزده ماه تقسیم نمایند که مجبور شوند پنج روز اضافه بیاورند و آن را جزء ماه و سال نشمارند؟
اینان به تغییر نام ماهها قناعت نکرده، برای روزهای هفته هم نام انتخاب کردند:
شنبه: یوم الجلال؛ یکشنبه: یوم الجمال؛ دوشنبه: یوم الکمال؛ سهشنبه: یوم الفضال؛ چهارشنبه: یوم العدل؛ پنجشنبه: یوم الاستحلال و جمعه: یوم الاستقلال.
